Zasady przyznawania świadczeń

Pomoc społeczna udzielana jest na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2018, poz. 1508 ze zm.) oraz aktów wykonawczych do ustawy.

Na podstawie art. 5 ustawy o pomocy społecznej prawo do świadczeń z pomocy społecznej przysługuje:

1. osobom posiadającym obywatelstwo polskie mającym miejsce zamieszkania
i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2. cudzoziemcom mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

a) na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego
w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d lub w art. 186 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2017 r. poz. 2206) lub w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej,

b) w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub zgody na pobyt tolerowany – w formie schronienia, posiłku, niezbędnego ubrania oraz zasiłku celowego,

3. mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

Na podstawie art. 7. ustawy o pomocy społecznej pomoc społeczna udzielana jest osobom i rodzinom w szczególności z powodu:

• 1.        ubóstwa,
• 2.        sieroctwa,
• 3.        bezdomności,
• 4.        bezrobocia,
• 5.        niepełnosprawności,
• 6.        długotrwałej lub ciężkiej choroby,
• 7.        przemocy w rodzinie,
• 8.        potrzeby ochrony ofiar handlu ludźmi,
• 9.        potrzeby ochrony macierzyństwa lub wielodzietności,
• 10.    bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych,
• 11.    trudności w integracji cudzoziemców, którzy uzyskali w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy, ochronę uzupełniającą lub zezwolenie na pobyt czasowy
• 12.    trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego,
• 13.    alkoholizmu lub narkomanii,
• 14.    zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej,
• 15.    klęski żywiołowej lub ekologicznej,

Na podstawie ustawy o pomocy społecznej art. 8 ustawy o prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej przysługuje:

1. osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty 701 zł (netto), zwanej „kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej”,

2. osobie w rodzinie, w której dochód na osobę nie przekracza kwoty 528 zł (netto), zwanej „kryterium dochodowym na osobę w rodzinie”,

3. rodzinie, której dochód nie przekracza sumy kwot kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, zwanej „kryterium dochodowym rodziny”.

Za dochód uważa się sumę miesięcznych przychodów z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku lub w przypadku utraty dochodu z miesiąca, w którym wniosek został złożony, bez względu na tytuł i źródło ich uzyskania, pomniejszone o:

1. miesięczne obciążenia podatkiem dochodowym od osób fizycznych,

2. składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz społeczne,

3. kwotę alimentów świadczonych na rzecz innych osób.

Osoby lub rodziny, których dochód przekracza kryterium dochodowe w szczególnie uzasadnionych przypadkach mogą korzystać ze świadczeń pomocy społecznej, których rodzaj, forma i ewentualna odpłatność za świadczenia będą uzależnione od sytuacji życiowej
i materialnej osób lub rodzin ubiegających się o dane świadczenie.

Warunki odmowy świadczenia

Osoby lub rodziny, korzystające z pomocy społecznej, zobowiązane są do współpracy
z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu swojej trudnej sytuacji życiowej. Brak współdziałania osoby lub rodziny z pracownikiem socjalnym lub asystentem rodziny
w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej m.in.:

• odmowa zawarcia kontraktu socjalnego lub niedotrzymywanie jego postanowień,
• nieuzasadniona odmowa podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej przez osobę bezrobotną,
• nieuzasadniona odmowa podjęcia lub przerwanie szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy, wykonywania prac interwencyjnych, robót publicznych, prac społecznie użytecznych,
• odmowa lub przerwanie udziału w działaniach w zakresie integracji społecznej realizowanych w ramach Programu Aktywizacja i Integracja,
• nieuzasadniona odmowa podjęcia leczenia odwykowego w zakładzie lecznictwa odwykowego przez osobę uzależnioną.

Osoby i rodziny, korzystające ze świadczeń pomocy społecznej, są zobowiązane poinformować o każdej zmianie swojej sytuacji osobistej, dochodowej i majątkowej, która wiąże się z podstawą do przyznania świadczeń. Świadome wprowadzenie w błąd pracownika socjalnego może spowodować zmianę decyzji na niekorzyść strony oraz zwrot nienależnie pobranych świadczeń.